Kontrowersje wokół Dino w Wilanowie odsłaniają szerszy problem? Ekspert o źródłach brzydoty polskich miast
„`html
Architektura supermarketów w Polsce: Czy naprawdę jest aż tak źle?
Dyskusja o estetyce budynków handlowych zyskała ostatnio na popularności za sprawą planów postawienia sklepu Dino na Wilanowie. Kontrowersje dotyczą głównie wyglądu supermarketu oraz jego dopasowania do lokalnej zabudowy. Pojawia się pytanie: czy rzeczywiście mamy do czynienia z koszmarną architekturą, czy może z typowym dla polskich realiów kompromisem?
Jak wygląda typowy pawilon handlowy? Ocena architektoniczna
Większość nowych pawilonów handlowych w Polsce to proste konstrukcje, często pozbawione charakteru i pomalowane w neutralne kolory, jak biel czy szarość. Standardem są budynki o płaskich dachach, niekiedy przypominające bezosobowe baraki. Na tym tle sklepy Dino wyróżnia dwuspadowy dach, co stanowi pewne nawiązanie do tradycyjnej zabudowy i łagodzi ich masywną bryłę.
Chociaż można odnieść wrażenie, że projekty te odstają od światowych trendów, to warto zauważyć, że nie są najgorszymi pod względem architektonicznym w kraju. Zauważyć można też pozytywne zmiany – nowe placówki popularnych sieci, takich jak Biedronka, prezentują się coraz ciekawiej i lepiej wkomponowują w otoczenie.
Kontekst lokalny a wizerunek sklepów
W przypadku Wilanowa sklep Dino nie powstaje w historycznym centrum dzielnicy, lecz na jej obrzeżach. Tym samym porównania do „sklepu spod Przasnysza” mogą wydawać się przesadzone. Warto też dostrzec, że w miejscach objętych szczególną ochroną przestrzenną projekty coraz częściej muszą uwzględniać lokalny kontekst i wymagania planistyczne.
W różnych polskich miastach wyraźnie widoczna jest specyfika danego miejsca. Na przykład w Łodzi panuje duża otwartość i egalitarność społeczna, podczas gdy w Warszawie lub Krakowie widoczne są podziały i lokalny patriotyzm, które wpływają także na reakcje wobec architektury pojawiającej się w przestrzeni publicznej.
Czy Polacy stają się bardziej wyczuleni na estetykę?
Coraz częściej mieszkańcy angażują się w dyskusje dotyczące wyglądu nowych inwestycji w ich otoczeniu. Dążenie do estetycznej, spójnej przestrzeni stało się powszechnym oczekiwaniem, a temat „pastelozy” – niegdyś powszechny problem kolorystyczny polskich blokowisk – stopniowo odchodzi w zapomnienie.
Zmiany w podejściu do planowania przestrzennego
W ostatnich latach jakość nowych inwestycji systematycznie się poprawia. Coraz większą wagę przywiązuje się do funkcjonalności i wyglądu budynków, choć nie brak jeszcze bezbarwnych realizacji z przewagą białych i szarych tynków. Szczegółowe planowanie przestrzenne w innych krajach, takich jak Wielka Brytania, pozwala lepiej dopasować nowe inwestycje do istniejącego otoczenia, ale tego typu praktyki dopiero zaczynają się przyjmować w Polsce.
- Wzrost świadomości wśród mieszkańców zainteresowanych otoczeniem
- Coraz wyższe standardy estetyczne i funkcjonalne nowych budynków
- Pojawianie się coraz bardziej szczegółowych planów miejscowych
Perspektywy dla polskiej architektury miejskiej
Wypracowany przez społeczeństwo wzrost dbałości o przestrzeń publiczną jest widoczny zwłaszcza w największych miastach. Zaangażowanie mieszkańców owocuje wyższą jakością inwestycji, zwłaszcza tam, gdzie ludzie czują się związani z danym miejscem. To właśnie od lokalnych sporów – jak ten o Dino w Wilanowie – może zacząć się poważna rozmowa o architekturze i odpowiedzialności za przestrzeń, którą współtworzymy.
- Pojawia się większa troska o spójność wizualną miast
- Rosnąca świadomość społeczna przekłada się na oczekiwania wobec inwestorów
- Nowe inwestycje coraz częściej wpisują się w lokalny krajobraz
Podsumowując, zmiany w myśleniu o architekturze i estetyce przestrzeni publicznej są zauważalne. Z jednej strony rosną oczekiwania wobec nowych budynków, z drugiej – mieszkańcy zaczynają bardziej interesować się otoczeniem, w którym żyją. To dobry kierunek, prowadzący do większej dbałości o jakość życia i wygląd naszych miast.
„`
